Kącik Poezji...

Gollum

Nie bójcie się pochwalić swoimi wierszami, które gdzieś chowacie w czarnym kącie Waszych szuflad... Smile

Warto coś po sobie pozostawić i podzielić się czymś z innymi, więc publikujcie tutaj swoje utwory... Smile

OBÓZ KONCENTRACYJNY

Pozwól myślom się oddalić,
Odpłynąć w bezkresną dal.
Spójrz w historię swego narodu –
Spójrz w siebie.

Widzisz tyle krzywd, ludzkich cierpień
W okrutnych barakach.
Widzisz tyle krwi, śmierci ludzkiej
W bezlitosnych komorach.

Jak pioruny olbrzymie kolumny
Wytyczają im drogę.
Szyderczy napis na bramie
Wita ich co dzień.

Słyszysz strzał, odwracasz się.
Pod ścianą znów polała się krew,
Na powietrzu nadzy stoją, zmarznięci
Modlą się o wolność.

Słyszysz płacz dzieci,
Już gaz zabiera kolejne, bezbronne.
A Ty patrzysz na tysiące osób,
Na ich twarze. Nic Cię nie wzruszy.

Patrzysz dalej, jak otwierają drzwi
I znikają w obłoku.
Wyciągają zwłoki i małe dzieci,
Które cudem przeżyły.

Uderzają o ścianę, strzelają
Bezlitośni mordercy.
A Ty ciągle patrzysz
I nic Cię nie wzruszy.

W tym miejscu płomień o nich pamięta,
Kwiaty wylały już tyle łez
I teraz same umierają.
A Ty patrzysz...

Idziesz ciągle dalej.
Halt!* – stajesz w miejscu.
Przed Tobą iskrzące się
Białe, martwe kolumny.

Alarm! Alarm! Znów ktoś uciekł,
Lecz już prowadzą ich
Pod ścianę, gdzie płaczący głos mówi:
Wir sind wieder da...**

Arbeit macht frei!***
Ciągle te słowa brzmią w Twej głowie.
Krzyczą, że aby być wolnym trzeba pracować,
Ale oni nie znają wolności.

Mówią o kąpieli, a zsyłają na śmierć.
Mówią o wolności, a zsyłają do niewoli.
Mówią o pokoju, a zsyłają na wojnę.
Mówią o niebie, a do piekła rzucają Cię.

W Auschwitz**** tylko ogień pamięta,
Co działo się w krematoriach,
Co działo się w komorach gazowych,
Co działo się pod ścianami.

W Birkenau***** – tylko pustka
Tam jest witana.
Łzy, smutek i ciemność przed oczami,
Ale nie Ty...

Odchodzisz i nigdy już nie wrócisz...

* Halt! - (niem.) stój
** Wir sind wieder da - (niem.) znowu jesteśmy tutaj
*** Arbeit macht frei - (niem.) praca czyni wolnym
**** Auschwitz - (niem.) Oświęcim
***** Birkenau - (niem.) Brzezinka

medyk

Więzień życia

Szedł życia drogą
zawsze był sobą.
Spotkał na drodze
postacie znane doskonale:
Pierwsza to miłość,
sukces stał dalej,
a potem razem
cel życia i radość.
Lecz nagle
minął zazdrość,
a później przyszło
kłamstwo,
za nim nienawiść,
na końcu brutalność.
I nad przepaścią
zatrzymał się
Uniósł oczy ku górze
"Pomóż, proszę..."
wyszeptał.
Cisza.
obejrzał się
"O, nie, tam nie wrócę!"
I skoczył...

Obudził się
w swojej celi życia.
Znowu mu sił nie starczyło,
by się zabić,
bo życie już
go zabiło...

kropelka · Gość

zakochani w deszczu

w poczekalni
gdzie młodość fundamentem
jest życia
dorastają mając swoje ideały
recepty na lepszy świat
wtedy wszystko wydaje się takie
proste
realne
rzeczywiste
z pytaniami na ustach
o sens istnienia
wkraczają dorosłe życie
Boże, gdzie go znaleść
jak nie przy drugim człowieku!!
czym jest miłość??
jak nie wzajemnym
biciem dwóch serc
to dwie samotności
które się spotykają
i wzajemnie wspierają
by razem być
czym jest przyjazn
jak niedokończonymi
potyczkami słownymi
...pomocna dłonią
cicha obecnością
przyjazn ....to cząstką
człowieka ,która potrafi wiecznie czekać
gdzie szczęście
znajdziesz
w śpiewie ptaków
w kołysance wiatru
szepcie strumyków
lecz dlaczego tak wiele
ludzi modli się
o zwykły chleb miłości
lecz dlaczego życie burzy
młodzieńcze ideały, pragnienia
okazując się zbyt brutalne

Gollum

UPADEK

Marzenia padają u moich stóp
Z gwiezdnych wysokości,
Przeszyte strzałami rozczarowania.
Upadają, jak aniołowie upadają pierwsi
Wśród bólu i łez,
Z pogniecionymi skrzydłami
I zgubioną aureolą...
Czy każdy koniec musi kończyć się
Upadkiem?

Jak cieszyć się szczęściem innych?
Zbyt wiele czasu spędziłem
Z fałszywym uśmiechem
I z fałszywą radością.
Odsuwając się w cień,
Próbuję zapomnieć o ludziach,
Których skrzywdziłem,
Których skrzywdzę,
Którzy mnie skrzywdzą...

Za oknem nadchodzą szare chmury,
By igrać ze słońcem,
By płakać wraz ze mną.
Krople deszczu upadają,
Delikatnie i bezszelestnie,
Wśród ruin moich marzeń,
Niezaistniałych planów.
Upadam coraz niżej,
Widząc, że koniec już nadchodzi...

Nie było mi pisane być z kimś.
Miłość jest szczytem nieosiągalnym
Przeze mnie i moje serce,
Jeśli w ogóle jeszcze je mam...
Nie czując nic,
Pragnę, by koniec już nadszedł.
By nikt już przeze mnie nie cierpiał,
Bym ja już nie cierpiał przez nikogo...
Już nigdy więcej...

Marzenia spadły i roztrzaskały się.
Ktoś odciął im skrzydła
I zginęły, rozcięte na wiele drobnych części,
Niemożliwych już do złączenia.
Próbować znów cieszyć się
Szczęściem innych?
Niech chociaż oni będą szczęśliwi!
A ja... Chcę pozostać
Naprawdę zapomniany...

Upadam... Wciąż coraz niżej.
I chociaż nie widzę dna,
Wiem, że z każdą chwilą przybliża się.
Jest coraz bliżej,
Ale nie wiem, kiedy spotkam się z nim
Twarzą w twarz.
Nie znam godziny swojej śmierci,
Swojego ostatecznego upadku,
Z którego nigdy nie powstanę...

medyk

oto proponuje nowy format pisania wierszy Very Happy

Kadan

Po wielu bitwach stoczonych w smutku
Ktoś kogo kochałem stała się częścią jego
Gdy się dowiedziałem znienawidziłem ją
A w wkrótce znienawidziłem cały świat

Mój gniew był tak wielki
Że próbowałem zniszczyć świat
Ale znalazł się ktoś taki
Kto próbował mnie powstrzymać

Ale ja nie zamierzałem
Pozostać tylko wspomnieniem

SuBtElNa

PROŚBA...
Odchodzę o to w obcą dal
I nie wiem czy powrócę
Ty ze mną, Chryste, zawsze bądź,
Gdziekolwiek kroki zwrócę.

Moich niepewnych kroków strzeż
W dobroci nieskończonej,
I stróżem duszy mojej bądź
Młodzieńczej- więc szalonej.

Miłości Twojej jasny blask
Niech lśni, jak promień złoty,
Abym nie zbłądziła pośród mgły
I nie zeszła z drogi cnoty...

Hybrid

Dawno tego nie robiłem, bardzo dawno...

***
Ech... życie, przerasta wielu
Tak teraz siadam na kamieniu
Sercem wciąż zalotne bicie wystukuje
Roztańczonej ścieżki wciąż poszukuje
W ciemności chodziłem, z ciemności wychodzę
Bolało, i trudziłem się srodze
Przez pola smutku, biegną łanie nadziei
Sarenka wśród zbóż, posłanie ścieli
Tam gdzie rozpacz, i ogień się tli
Teraz wiem, będę tańczył ile starczy mi sił
Bij serce moje! W drogę już czas
Zatańczmy z samotnością,
niech szary pył pokryje nas
Kamienie szepczą żeśmy doskonałymi kochankami
Gdy głowa Twoja spoczęła nad moimi barkami
Słów parę wypowiedziałaś,
cichym głosem zamieniłaś jawę w sen
Usłyszałem tylko
Idź proszę, szukaj jej…

Hybrid

Marzenie

Miłości wiecznej oddany
Pod skrzydła nadziei
Tańczę z czasem
I czekam aż wskazówka zatrzyma się na Tobie

Może nigdy nie będziemy razem
Może kiedyś się spotkamy
Dziś tylko śnić pragnę
O splecionych dłoniach naszych

Radości skarb największy
To wieczny ogień
Który płonie
Nie próbuj go zgasić

Piękne, choć nierealne
Prawdziwe, choć złudne
Skarb największy
Choć w ciszy pielęgnowany

Ciepłem Cię otulę
W gwiazdach naszych marzeń
Pozostawię znak
Abyś kiedyś odnalazła drogę
Do miejsca, gdzie zbiegają się nasz ścieżki
Drzwi moich snów stoją otworem…

…Będę czekał

Hintaure

Coś o Bliźnim..

,,Ty, który zabijałeś swych bliskich, bez sprzeciwu wykonując rozkazy nieprzyjaciela.
Ty, który patrzyłeś obojętnie na śmierć tylu istnień.
Ty, który torturowałeś pobratymców aby wymusić na nich fałszywe zeznania.
Ty, który zdradziłeś tych którzy Ci ufali.
Ty, którego kochałem, zostawiłeś mnie bez rodziny i bliskich.
Ty, który teraz stoisz na krawędzi życia, trzymając sztylet przy swej piersi, nie zanurzaj go w sercu, a niech ciepła krew nie otuli go czule. Będę miał większą satysfakcję mogąc własnoręcznie zacisnąć na twej szyi sznur i ujrzeć jak w szaleńczym tańcu pętli opuszcza Cię życie..."

Hybrid

"Samotnyszept"

Szeptem znów słowa wypowiadam
Czasu ślady, głosem zakrywam
Wmawiam światu, że wciąż tu jestem
Aniołem w środku, nikim na zewnątrz
Nadzieją się karmię… może kiedyś odejdę…

Wypluty poza linią, liczę na znak
Głośniej, i głośniej wołam swoje imię
To tak boli, ja to czuje…
Ja wciąż tu jestem

Anioły odlatują, znów jestem sam
Pusty, pozostawiony sam na sam
Z resztką mej skołatanej duszy
Nie mogę już wydusić słowa,
Czy mnie już nie ma?

Hybrid

Na specjalne życzenie Kropelki...

Nadchodzi...
Idziesz cicho, skradasz się kot
Coraz bliżej, i bliżej
Przemykasz przez mrok
Wołasz, coraz ciszej
Wyciągasz dłoń
Dotykasz moich powiek
Całujesz skroń
Jak prawdziwy człowiek
Coraz bliżej mojego serca
Szczęścia w nim brak
Uwieńczone koroną,
Z cierniowego wieńca
Błagam oddal ode mnie ten znak
Tulisz się coraz mocniej
A więc nadszedł czas
Umrę tym owocniej
Gdy nie będzie nas…

Tajemnicza trójca
Tajemniczo zabrzmiałeś, gromie jasny
Odpowiedz! Gromie wszechwładny!
Czuje Cię, żeś znów strach w serca ludzkie wlał!
Mów ileś istnień, pozabijać chciał!
Odpowiedz błyskawico, zwiastunko burzy
Odkryj przed oczyma moimi czemu to służy
Odpowiedz, czemu istniejesz tak krótko
A czemuż rozpaczy tak wielu pobudką
Przemów i Ty piorunie, jaki cel Twój na naszej ziemi
Czegoż szukasz wraz z rodzeństwem swemi
I odpowiedział grom, piorun i błyskawica
Przywołując i huk wielki do życia
Przybywamy by grzesznikom mrok nocy rozświetlić
By znów płomień skruchy w sercach roztlić
I Ty samotna duszyczko, co w mrokach się gubisz
Módl się, by pewnego dnia w Królestwie Bożym się obudzić